Папская вобласьць, афіцыйная назва Дзяржава Царквы (італ.: Stato della Chiesa), былі тэрыторыямі на італьянскім паўвостраве, якія знаходзіліся пад непасрэднай уладай папы з 756 па 1870 год. У найбольшай ступені яны ахоплівалі сучасныя італьянскія рэгіёны Лацыё , Маркі, Умбрыя і Эмілія-Раманья. У 1861 годзе Папская вобласць была скарочана да Лацыё і стала анклавам Каралеўства Сардзінія, якое было абвешчана новым Каралеўствам Італія. Паміж 1870 і 1929 гадамі Папа не меў фізічнай тэрыторыі, а Ватыкан знаходзіўся пад суверэнітэтам Італіі. Папа Пій XI і Беніта Мусаліні канчаткова вырашылі крызіс і стварылі дзяржаву Ватыкан, якой былі аддадзены 44 гектары горада Рыма, у раёне гістарычных папскіх будынкаў, на Ватыканскім узгорку.
Z01
Z02
Z03
Z04
Z05
Z06
Z07
Z08
Z09
Z10
Z11
Z12
Z13
Z14
Z15
Z16
Z17
Z18
Z19
Z20
Z21
Z22
Z23
Z24
Z25
Z26
Z27
Z28
Z29
Z30
Z31
Z32
Z33